Arsenicum en oude kant

Er bestaat geen meer intrigerend verhaal dan een totaal onwaarschijnlijk verhaal. Mits de plot ervan “best mogelijk” blijkt te zijn…

Maik, theaterrecensent bij een kwaliteitskrant, ontdekt bij toeval dat zijn keurige, ongetrouwde tantes Dora en Martha Brouwers er een macabere liefhebberij op nahouden. Ze wonen samen met Janine, de zus van Maik in een oud, deftig huis. De tantes brengen oudere, eenzame heren uit barmhartigheid om het leven met een vergiftigd brouwsel, dat op onschuldige vlierbessenwijn lijkt. De lijken laten ze door Janine begraven in hun kelder. De beminnelijke tantetjes spreken met zo’n ontroerende toewijding over hun “liefdewerk voor de eenzamen”, dat het Maik duizelt. Hoe kan hij zijn tantes uit handen van Justitie houden? Hij besluit, dat de moorden zogenaamd voor rekening moeten komen van Janine. Zij is als militair met een Post Traumatisch Stress Stoornis uit Verweggistan teruggekomen en leeft nu in wanen. Ze denkt dat zij de Minister van Defensie is. Maik probeert voor haar een aanvraag voor opname in een psychiatrische inrichting te laten ondertekenen door de betrokkenen. Tijdens een afwezigheid van Maik komt zijn broer John, een door Interpol gezochte seriemoordenaar, het leven van de tantes terroriseren. Hij wordt vergezeld door ene dokter Steens, die door chirurgisch ingrijpen John telkens een ander gezicht probeert te geven. Zij hebben in de kofferbak van hun auto het lijk van het laatste slachtoffer van John.

Moord en (poging tot) doodslag lijken vanaf het begin van dit stuk onvermijdelijk tot een heel erg griezelig geheel te gaan leiden. Maar door de droogkomische uitwerking van de diverse rollen wordt dit toneelstuk vol zwarte humor uitermate vermakelijk en blijft het tegelijk spannend tot de laatste minuut. En passant wordt er ook nog eens flink de draak gestoken met de “romantische” relatie tussen Maik en zijn vriendin Esther.

Dit stuk verdient de kwalificatie “droogkomische thriller” echt ten volle en is een eigentijdse bewerking van “Arsenicum en oude kant”, een successtuk met maar liefst 14 rollen uit 1939 van de Amerikaanse schrijver Joseph Kesselring. Het origineel stond heel lang op Broadway en in Londen. Het werd tweemaal verfilmd en ook bewerkt voor televisie. Later veroverde dit spel ook het amateurtoneel. En nu is het te spelen in een moderne bewerking van het succesvolle auteursduo Mimi en Peter van Waterschoot van der Gracht.