De 13 van Roermond

In december 1944 kregen de Duitsers in de gaten dat zij niet meer konden winnen. Maar zij bleven zich met hand en tand verdedigen tegen de geallieerden die al heel veel gebied ten zuiden van Roermond hadden bevrijd. De plaatselijke bevelhebber Ulrich Mathaeas liet de ene na de andere razzia houden. Hij was op zoek naar jonge mannen voor de oorlogsindustrie in Duitsland. De razzia´s bleven over het algemeen zonder resultaat. Maar op 26 december 1944 wist hij 13 onderduikers aan de Kapel in ´t Zand op te pakken. Deze dertien mensen werden op 28 december geëxecuteerd in het bos bij Elmpt waar nu nog een monumentje staat ter nagedachtenis aan deze dertien mannen. Het monument is geschonken door de bewoners van Niederkrüchten in 1996.
Doordat het nieuws van de executies zich als een lopend vuurtje verspreidde was er veel angst bij de Roermondse bevolking. Men was bang voor nog meer vervelende maatregelen van de bezetter. Op 29 december 1944 vaardigden de Nazi’s een nieuw bevel uit. Alle mannen tussen de 16 en 60 jaar moesten zich op 30 december melden bij de H. Hartkerk om te gaan werken in Duitsland. Het was vreselijk koud weer toen zich ongeveer 3000 mannen verzamelden bij de kerk. In een lange stoet vertrokken zij naar Duitsland. Mannen en jongens. Hart verscheurende taferelen speelden zich af toen zij afscheid namen van hun families. Vele Roermondenaren hebben daarna in Duitsland gewerkt. Maar de meeste mannen probeerden zo snel mogelijk terug te keren naar Roermond, waar hun families in erbarmelijke omstandigheden de winter doorbrachten.