De goede dood

‘Ik heb niks te maken met de dood. De dood is van jullie. Het sterven is van mij.’

Het klinkt hard, maar het komt er wel op neer voor de familie en vrienden van de ongeneeslijk zieke Bernhard, die besloten heeft om te sterven. Zíj zullen straks met zijn dood moeten omgaan. Hij heeft enkel het sterven om over na te denken. En om over te beslissen. Bernhard kiest ervoor dat op zíjn moment te doen. Niet overvallen te worden door de dood, stikkend ten onder te gaan – zijn grootste angst – maar rustig, voorbereid, in een vredige slaap heen te gaan.

In ‘De goede dood’ stappen we binnen in de woonkamer van Bernhard waar zijn familie en een enkele vriend bij elkaar gekomen zijn op de avond voor zijn dood. Om negen uur de volgende ochtend gaat hij sterven. Ieder denkt er het zijne van en gaat er op zijn eigen karakteristieke manier mee om. Terwijl buiten de wind om het huis raast, stormt het binnen van de emoties.

Er wordt gelachen, gedronken, ja zelfs gezongen, maar er wordt ook geworsteld en gehuild, gescholden en geschreeuwd, die laatste avond van Bernhards leven. En je kijkt naar hem en denkt ‘Hij ziet er zo kalm uit. Het gaat toch best, waarom niet nog even?’ Maar je gaat inzien dat zijn rust hem zit in het feit dat hij honderd procent achter zijn keuze staat. Hij is er klaar mee, klaar met zijn ziekte en klaar om te sterven. Het is goed zo. Een goede dood.

‘De Goede Dood’ heeft de Toneel Publieksprijs 2007-2008 gewonnen.

Wannie de Wijn studeerde aan de toneelschool in Arnhem. Hij was als vaste acteur verbonden aan onder andere Theater van het Oosten en Toneelgroep De Appel. Voor de laatste schreef en regisseerde hij eveneens meerdere stukken. Hij speelde in een aantal televisieproducties (waaronder Vuurzee, Keyzer & De Boer Advocaten en Unit 13).