De paddenstoelen

De Freule ligt op haar sterfbed en is bezig stervende te zijn. Zij sterft duizend doden. Niet alleen omdat zij zwaar dementerend is, maar ook omdat ze af en toe met haar volle bewustzijn hunkert naar het onbekende. Om deze doodstrijd niet alleen met Marie Louise, haar kamermeisje en manusje van alles, te hoeven ondergaan heeft de Freule haar beste vriendinnen uitgenodigd. Slechts enkelen komen opdagen waarvan er één is die haar werkelijk naar haar laatste dag wil begeleiden; te weten vroedvrouw Babs.

De Freule heeft de pil van Drion al klaar liggen en de datum is vastgesteld, maar wanneer die is durft ze niet te zeggen, omdat ze diep in haar hart, net zoals Babs, tegen zelfdoding is met als gevolg dat niemand weet hoe lang de gasten op het kasteeltje het met elkaar moeten uithouden. Maar vervelen zal men zich niet want de Freule weet als geen ander dat een ieder ergens op uit is.

Uit de nachtelijke gesprekken gedurende het schaakspel tussen vroedvrouw Babs en de Freule kunnen we opmaken dat de Freule een enorme intrigante is, die zelfs Marie Louise gebruikt om als kasteelspook te laten fungeren door haar kamenierster heel hard op de wijnvaten in de kelder te laten bonken, zodat in de linkertoren, waar de Freule ligt te sterven, een wee klagelijk geklopt valt waar te nemen. Duke, de lesbische diamantaire, beraamt een plan en roept alle dames bijeen voor een euthansieconclaaf met als onderwerp: laten we haar langzaam creperen of plegen we euthanasie en zo ja: hoe dan? Een gesprek dat gevoerd wordt, terwijl de Freule doet alsof ze slaapt.