Don Tón

Kees, een jonge boer, heeft het wel gezien in Nederland en wil emigreren. Als deze plannen, die tot nu toe alleen nog maar bekend zijn bij hem en zijn vrouw Yvonne, uitlekken zijn de poppen aan het dansen. Want zus Carla wacht al jaren op hét huwelijksaanzoek van haar vriend en postbode Peter. Dus van vertrekken kan wat haar betreft geen sprake zijn. Ook Dien, de moeder van Kees, ziet het helemaal niet zitten. Ze woont goed en met haar ziet ook buurman Gerrit liever dat alles bij het oude blijft. Desondanks lijkt Kees zijn plannen door te zetten en dienen Tonny en Janita, twee asociale types, zich aan als aspirant kopers. Nou ja… kopers, eerst willen ze één schuur huren, later kopen ze wel effe de hele ’toko’… wordt er gezegd. Dat ze dat willen betalen met de winst van hun wietplantage die ze daarin willen beginnen zeggen ze er, gemakshalve, maar niet bij. Carla en Dien weten dat dus ook niet, maar die twee bedenken om hun eigen redenen een plan om het naderende onheil te keren. Als dan Annie en Sanny, twee leden van de plaatselijke zangvereniging, ook nog interesse tonen in dezelfde schuur neemt de zaak een andere wending zonder dat de meeste betrokkenen dit in de gaten hebben. Ook het plan van Carla en Dien loopt niet zoals verwacht. Hoe het allemaal afloopt, en of mevrouw Tinselboer van het emigratiebemiddelingsbureau zaken kan gaan doen, zal pas helemaal aan het eind van dit eigentijds blijspel duidelijk worden.