Grijze pubers zijn het ergst

Zes dames van rond de zestig zaten ooit op de HBS bij elkaar in de klas. Ze maakten in die tijd op een Hemelvaartsdag een fietstocht door de duinen en spraken tijdens die tocht af over vijfentwintig jaar, als ze “oud en grijs” waren, weer bij elkaar te komen. Die vijfentwintig jaar werden er vijfenveertig, maar nu is het dan toch zo ver en ze zijn inderdaad al een beetje “oud en grijs”, al weet de een dat beter te verbergen dan de ander. Ze klagen en maken grappen over de “kwaaltjes van de oude dag”, eten en drinken, nemen een duik in het zwembad in de tuin van Mia – die de reünie georganiseerd heeft – en vertellen elkaar wat er in hun leven gebeurd is. Niet alles, want hoewel ze ogenschijnlijk allemaal even gelukkig in hun hedendaags bestaan zijn, hebben ze ook zo hun geheimen. Dat Vera bij voorbeeld een verhouding met de man van Truus heeft. Of dat de glanzende carrière van Sien, die onder de naam Salome een beroemde filmster is geworden, vele doffe plekken vertoont. En zo hebben ze allemaal wat. Natuurlijk wordt er onderling ook flink geroddeld en zelfs ruzie gemaakt, maar aan het eind van de middag besluiten ze toch verder als goede vriendinnen door het leven te gaan.