Hollywood

De gangster Joey heeft geen fantasie. Juist aan hem wordt gevraagd om zijn fantasie te gebruiken, terwijl hij alleen de realiteit ziet. Maar dat wordt door de anderen weer gezien als een geweldige fantasie. Alle misverstanden rondom die fantasie komen voort uit de make-believe -wereld van de film. Het stuk gaat ook over de typische Hollywood-kant van winnen of verliezen, er komen of er niet te komen, geld of geen geld: die vreselijk overgespitste carrière-drift.Dat is ook een reden waarom je het stuk niet in Nederland kan laten spelen. In Nederland gaat het altijd om een paar centen meer of minder, in Hollywood gaat het er om of je miljonair wordt of niet. De belangen zijn veel groter en daardoor escaleert het ook veel eerder. Een derde element is de taal. De charme van dit stuk is dat er gebruik gemaakt wordt van een semi-filmtaal. Die geeft er iets eigens aan. In het theater zijn we immers niet op zoek naar de werkelijkheid zoals hij is. Je zoekt en gebruikt vormen die die werkelijkheid doorbreken. Bij “Hollywood” kun je deze vervorming van de werkelijkheid extreem toepassen door het taalgebruik. Met eenvoudige middelen kunnen de acteurs en actrices iets “des theaters” doen : iemand spelen die zij zelf niet zijn.”