Pluizebol

Dorus en Hettie zijn de gelukkige bezitters van een weekendhuisje in de bossen, dat ze tien jaar geleden overnamen van Dries Sr., die er het restje van zijn oude inboedel in heeft laten staan. Dries had er nog graag wat geld voor gevangen maar Dorus hield zijn been stijf. “Als je er ergens anders nog wat voor kunt krijgen Pa, dan kom je die ouwe rommel maar gerust halen. Ik geef er in ieder geval geen cent voor!” “Ja, maar” – probeert Dries nog- “er wordt de laatste tijd nogal eens ingebroken en straks kom je in een leeg huisje en kan ik naar mijn spullen én de centen fluiten”. Pa krijgt het advies de boel te laten verzekeren. “De premie is wel hoger dan de waarde, maar voor je gemoedsrust moet je wat over hebben”. Dries zal er eens goed over nadenken… En dan wórdt er weer ingebroken! Het weekendhuisje staat even te trillen van de consternatie rond “Een kat met jonkies”, luisterend naar de naam Pluis”, die door Dorus gevangen wordt en ook weer losgelaten. Nu blijkt dat Dries het niet bij nadenken alleen heeft gelaten. Zijn oude stallampen blijken nostalgische petroleumlampen geworden, de draagbare radio op batterijen een stereotoren en hij heeft warempel een “van Gogh” ontdekt in zijn “Angelusbidders”. Eindelijk heeft hij ook eens geluk. Hij wrijft zich al in de handen als hij hoort welk bedrag hij zou kunnen vangen. Maar alles loopt anders dan hij (en wij) gedacht had!