Waar zit opa dit jaar met Kerstmis?

3 heren en 5 dames (eenakter)

“In het jachtseizoen doden de vrienden van Sint Hubertus de vriendjes van Sint Franciscus.”
Mik van den Bossche: ’t PERIODIEKSKE

Opa van Heeswijk kan het stropen niet laten. Regelmatig is hij op de Gerwense hei te vinden, om zijn strikken te controleren. De veldwachter probeert al jarenlang om opa op heterdaad te betrappen; maar tot op heden is dat niet gelukt.
Met Lieske, opa’s kleindochter, gaat het op school helemaal niet goed; tenminste, dat vindt zuster Fidelia bij wie Lieske in de klas zit. En ook Lieskes moeder, Bertha, heeft de nodige zorgen over haar dochter: nou wil ze weer een naveltruitje én een ringetje door haar wenkbrauw. En een tattoo op haar schou­der: dat zou pas gaaf zijn!
Ja, dat taaltje van Lieske tegenwoordig; en dan eeuwig en altijd die pet op haar hoofd: achterstevoren natuurlijk, want dat hoort zo, zegt Lieske; dat is “cool”!
Dan, op een kwade dag, komt opa binnenstormen met een oude jutezak waar overduidelijk wat in zit. En achter opa komt de veldwachter binnen, ook al buiten adem maar triomfantelijk: deze keer is opa er gloeiend bij! Opa zal dit jaar de Kerstda­gen doorbrengen in het kot onder het oude gemeentehuis; en dát terwijl oma dit jaar meespeelt in een toneelstuk over Kerstmis en bovendien een gedicht zal voordragen over de kerststal van Lobroek! 
Als Lieske zich er nou eens niet mee zou bemoeien… en vooral van die ouwe jutezak zou afblijven…

Noot:
Dit is een eenakter voor seniorentoneel. Toch komt er een “Lieske” in voor, die in de zesde klas van de meisjesschool zit (zoals dat toen nog heette). Het is níet onze bedoeling, dat hier van een gastrol van een ± 12-jarig meisje gebruik gemaakt gaat worden, maar dat een van de dames van de eigen senioren-toneelgroep deze rol op zich neemt!
Het spelen van deze rol door een oudere dame, met pet achterstevoren en veel eigentijds taalgebruik (“vet” – “gaaf” – “cool” enz.) kan o.i. juist heel komisch werken.