Waart oe veur de witte wieven

Een legende uut de Achterhook  veur 2 mansleu en 4 vrouwleu (en ’n paar vertellers/-sters, dee alles an mekare praot)

“Dee veur oe in de weege is ’elegd, daor geet gin ander met nao bedde.
(Gelderse volkswijsheid)

De rijke boer Teunis heeft één dochter, Johanna en geen zoons. Voor zijn dochter Johanna heeft hij Hendrik op het oog, de zoon van een rijke heerboer in de buurt. Wél rijk dus, maar verder een nogal slappe figuur waar Johanna niets van moet hebben. Want ze is verliefd op Albert, die werkt op kantoor bij de watermolen van Lochem en die woont  op de Menkveldse heide: een buurt die bij de meer welgestelden niet zo erg goed staat aangeschreven..

Boer Teunis verbiedt zijn dochter de omgang met Albert, maar dat helpt natuurlijk niet. Dus stelt hij een soort van godsoordeel voor: beide aanbidders  moeten ’s avonds de Lochemse berg oprijden en een haarspit in de Witte Wievenkoele gooien, met de uitdagende kreet:
“Wieven, Wieven wit:
hier breng ik oe een spit!”

Een levensgevaarlijke uitdaging, want met de Witte Wieven valt niet te spotten!! Maar wie het eerste van deze opdracht terug is, die mag naar de hand van Johanna dingen!

De beide rivalen rijden ’s avonds in het donker naar de Lochemse berg:  de rijke boerenzoon Hendrik doet dat op zijn dure rijpaard, terwijl Albert het moet stellen met een oud, afgeleefd ploegpaard… en dat is nu nét,waar boer Teunis op gerekend had…

Dan komt één ruiter terug van deze dodenrit, achtervolgd door woedend krijsende Witte Wieven. Johanna staat intussen de winnaar op te wachten…